Loslaten

Loslaten. Het grote loslaten is begonnen lijkt het. Blaadjes en eikels laten los van de bomen, kinderen worden langzaam maar zeker volwassen. Maar daar wil ik het niet over hebben. Het gaat natuurlijk wel over over mijn DF. Alles laat los.
Het begint al met mijn startnummer van Cycle Vision. Die van 2018 zit over die van 2017 geplakt, maar de hoekjes beginnen los te te laten. Mijn brilhouder had ik heel handig met klittenband in de DF geplakt, maar er bleek weinig chemie tussen de brillenhouder en het klittenband. Ten langen leste er maar een paar nietjes doorheen gejast, nu blijft het wel zitten.
Ook mijn minivizier heeft een afkeur van klittenband. De linkerhoek laat steeds los, aandrukken helpt nog wel, maar de volgende ochtend is het steevast weer los. Ook mijn elleboogsteun heeft bindingsangst. Elke 10 minuten dondert hij naar beneden. Ik ben ben enorm gehecht aan die steunen, maar het is niet wederzijds. Het gaat alleen goed als ik tijdens het fietsen me een beetje breed maak, maar vergeet ik het even, dan dondert hij weer naar beneden. En als mijn zweet eenmaal condenseert tegen de binnenwand van de fiets, dan hechten die stroken klittenband helemaal niet meer aan het schuim van de elleboogsteun. Ik heb ze al eens goed gereinigd en met nieuw klittenband beplakt. Rechts blijft nu zitten, maar links... Dan maar met naald en draad knutselen. Eerste rit was een succes.
Ook mijn gps-antennekabel, die her en der met ducttape vast zit, begint los te laten. Dan heb ik nog een dun, smal schuimmatje in mijn stoeltje gemaakt om de puntjes van mijn schouderbladen te ontzien. Die hebben zo iets meer ruimte gekregen en tevens heb ik iets meer comfort in mijn rug. Een ventisit matje past niet, nou ja, past natuurlijk wel alleen ik pas er dan niet meer bij. Het matje heb ik vastgeplakt met ducttape aan de bovenrand van de stoel. Na een paar ritjes blijkt de tape gewoon aan de wandel te zijn gegaan en zit het schuimpje niet meer op zijn bedoelde plek. En op de bodem van mijn fiets liggen een paar op maat geknipte stukken anti-slipmat. Met geen mogelijkheid kan ik die vast zetten, alle pogingen met ducttape zijn mislukt. Gelukkig gaat het matje niet al te erg aan de wandel. Wellicht moet ik de randen aan de ducttape vastnieten of naaien.
Er zijn ook dingen die niet loslaten terwijl je dat juist wel zou willen. Zo zijn er nu vooral 's ochtends hele kleine waterdruppeltjes die zich hechten aan het minivizier en weigeren los te laten. Krijg je een stijve nek van net over het vizier kijken. Ook de spiegels hebben de neiging om waterdamp te verzamelen. Ik ga nog een elektrisch verwarmde spiegels maken om het probleem op te lossen. Al fietsend zat ik in gedachten dit verhaal te schrijven. Ook dat liet me niet meer - hoe zeg je dat, eh - los.

klittenband aan achterkant vastgenaaid, stof aan de voorkant voor stevigheid

Zo, die laat niet meer los

Lancering Intellifiets groot succes

Deze week is voor het eerst in de geschiedenis een velomobiel de ruimte in geschoten. De lancering was een groot succes, vergelijkbaar met de lancering van eerder deze week van een Tesla door SpaceX. Wij hebben een exclusief interview met Reinier Gerritsen, de ondernemende velonaut uit Nederland die de wereld versteld doet staan met zijn nieuwste stunt.

Hoe is het mogelijk dat een relatief onbekend bedrijf als Intellifi, zonder ervaring op ruimtevaartgebied er in slaagt om een velomobiel de ruimte in te krijgen?

"Dat valt inderdaad niet mee, zeker niet met onze beperkte middelen. Maar technisch gezien is het nou ook weer niet echt wat je noemt rocket science. Ik heb wel vroeger goed opgelet bij Startrek, heb zelfs nog uitgebreid met Scotty gemaild. Ook Back to the Future bevat de nodige aanwijzigen over hoe je een krachtige machine maak."

Back to the future?

"Ja. Ik mag er niet veel over vertellen, is allemaal topgeheim. Tipje van de sluier: flux capacitor. Overigens ook uit het ontwerp van de Tardis, uit dr. Who heb ik kennis opgedaan die verwerkt zit in mijn aandrijving."

(c) Intellifi Space Agency

Maar je kunt toch wel iets meer vertellen?

"Wat ik wel kan vertellen is dat het allemaal op eigen spierkracht gebaseerd is. Ik heb de afgelopen jaren gewerkt aan een energieopslagmechanisme, noem het voor het gemak een superaccu. Die heeft een nagenoeg onbegrensde capaciteit. Jarenlang heb ik me langzaam voortbewogen met mijn Intellifiets. Dat was dus omdat mijn trapenergie vooral ging zitten in het opladen van de accu."

Maar dat klinkt als een revolutionaire accutechnologie!

"Ja, dat is het ook, maar er is een groot probleem, de grondstof van mijn Unobtaniumoxide accu is zeer, zeer schaars. Ik ben nu door mijn voorraad heen en het mannetje waarvan ik het kocht is helaas overleden. Ik denk dat hij het in zijn graf heeft meegenomen."

Hoe kom je nu de lucht in, u heeft toch geen raket?

"Kwestie van hard trappen en vergeet ook niet de invloed van de juiste muziek. Queen uiteraard met Bicycle."

De Tesla nog gezien onderweg?

Ja, gehoord in eerste instantie, hij had Bowie nogal hard aan staan. We hebben een paar rondjes aarde samen gereden, maar ik kon niet echt lekker uit de wind zitten achter die Tesla. Op een gegeven moment ging hij er vandoor. Ik heb hem nog gewaarschuwd, ga niet te hard, anders schiet je voorbij Mars. Eigenwijze knakker, die Starman. Ik ben vervolgens weer in Malden geland, was toch wat frisjes daarboven."

Is dit de definitieve doorbraak van de velomobiel?

"Nee, ben bang van niet. Er zitten nog te veel moeilijk op te lossen problem in velomobielen."

Welke problemen moet ik aan denken? Als je de ruimte in kunt, zijn die andere problemen toch ook wel op te lossen?

"Nou, dat valt tegen. Laat ik wat voorbeelden geven: er wordt al jarenlang gebroed op een fatsoenlijke ruitenwisser, lukt niet. Snelle banden die niet lek gaan, krijgen we niet voor mekaar, Krappe bochten, vergeet het maar. En dan die prijs van de fiets, sommige auto's zijn nog goedkoper!"

Moet er eigenlijk niet een vlaggetje op zo'n fiets?

"Wat??? Afgelopen, klaar, wegwezen! Pff, vlaggetje..👿."